Po raz kolejny podjęliśmy w naszej parafii Duchową Adopcję. To piękna inicjatywa dla każdego człowieka, któremu nie jest obojętne życie ludzkie. Niech umieszczona niżej zachęta i świadectwo podejmujących Adopcję przyczyni się do otwartości serc coraz większej grupy naszych parafian, aby to dzieło się rozszerzało.

Osoby, które prywatnie rozpoczęły Duchową Adopcje prosimy o kontakt z ks. Marcinem Kwiatkowskim abyśmy mogli podać informacje o ilości osób Adoptujących do wiadomości naszej Archidiecezji.

W każdej minucie, a nawet w sekundzie, w niezliczonych i nieznanych miejscach gdzieś na świecie, dokonuje się z woli Boga Dawcy Życia,

cud poczęcia człowieka.

Naszą świadomość szokuje przeświadczenie, że wiele poczętych dzieci nie doczeka się swoich narodzin, że dzieci te w ramach okrutnego programu aborcyjnego, zostaną zgładzone, zanim jeszcze ujrzą ten piękny świat.

Gdy nieraz dowiadujemy się o tysiącach zabitych dzieci zapominamy, że ta wielka tragedia składa się z tysięcy osobistych, pojedynczych tragedii, z tysięcy indywidualnych decyzji rozłożonych w czasie i miejscu, że tysiące lękliwych matek waha się czy urodzić dziecko, które się w nich rozwija.

Inne już się zdecydowały - za dzień, za dwa, pójdą na tak zwany "zabieg ", żeby zadać śmierć.

Kto może przekonać lękliwe? Kto może zatrzymać już zdecydowane?

Pan Jezus powiedział: "O cokolwiek prosić mnie będziecie, Ja to zrobię " (J 14, 14), a Matka Boża ubolewa, że plany Boga Ojca powołania do życia człowieka są niweczone, i zaprasza Cię:
Zaadoptuj duchowo to bezbronne, zagrożone dziecko.

Ocal mu życie!

Jak cudowną jest świadomość, że my możemy przyczynić się do tego, podejmując
Duchową Adopcję.
Nad każdym, przez Boga wybranym, dzieckiem otworzymy parasol modlitwy, wyrzeczeń, postu i ofiary i przez 9 miesięcy będziemy się modlić o ocalenie jego życia.

Nie znamy jego imienia.

Nie wiemy, czy to dziecko jest człowiekiem białym, czarnym, żółtym, czy czerwonoskórym.

Nie wiemy, czy będzie mężem stanu, uczonym, duchownym, czy może świętym...
A może tylko przeciętnym człowiekiem.

Bóg sam to dziecko wybiera i tylko On wie, kim ono będzie.

A my... może kiedyś spotkamy się w wieczności z ocalonym przez nas Wybrańcem Bożym
i będziemy się radować, bo będziemy bardzo szczęśliwi.

Jakie piękne będzie wtedy Niebo!

za: http://www.duchowaadopcja.com.pl